Ышармышла

Метрода

Нурият Санкт-Петербургга биринчи келеди. Мында ишлеп тургъан экиге айланнган

эгечинде тохтагъанды. Экиси да Эрмитажгъа тебирегендиле. Эгечи; «Бусагъат метрогъа кирликбиз, анда адам кёпдю, ажашып къалыргъа боллукъса, къатымдан кетмезге кюреш»,- дейди.

Экиси да метрогъа киредиле. Нурият, тёгерек-башха къарап, сейирге къалады. Башын бура кетип тохтаса, эгечин кёрмейди. Кеслери алларына ёрге баргъан тапкалада аныча пальтосу болгъан биреуню кёреди да, ызындан тебирейди. Эгечи уа узакъда тюйюл эди. Аны башына ёрлеп баргъанын кёрюп, ызындан къычырады. Нурият, артха бурулуп къараса, эгечи къолун булгъап: «Энишге тюш», - дей тургъанын кёреди, сора тапкаладан  кенг-кенг атлап,тюшюп башлайды. Ол энишге, тапкала уа ёрге элтедиле Нуриятны.

Эгечи уа хахай этеди: «Ёрге мин да, андан тюшерсе энишге», - деп къычырады. Нурият эшитмейди. Уллу-уллу атлап кюрешеди. Ол хахайны эшитгенле, тохтап къарайдыла, бирлери башларын булгъайдыла, бирлери уа аямай кюледиле.

Болмагъандан сора, эгечи тапкалагъа минеди да, Нурийге жетеди. Сора экиси да башына жетип, артха алай къайтадыла.

Эрмитажда

   Солуу кюнледе Нурият эгечи бла бирге Эрмитажгъа барады. Суратлагъа къарай келип, биягъы эгечинден айырылады. Сора арып, шинтикге олтурады. Ол да алай этгенлей, олсагъат бир узун арыкъ тиширыу чабып жетеди:

   -Терк къобугъуз, былайда олтурургъа жарамайды, бу Екатеринаны шинтигиди, - деп, хахай этеди.

    -Не эди да сора? Мен аны шинтигин ашагъанмы этерикме, келсе – къобарма, адет-тёрени билмеймеми, - деп жууаплайды Нурият, къатыннга иги бюсюремей.

Тюкенде

Нурият кеси аллына къалады фатарда. Эрикгенден не этерге билмейди. Сора  орамгъа чыгъар умут этеди. Айлана кетип, бир тюкеннге киреди. Суусап болгъанды. Къарай кетип, тапкалада къара суу бла шешаланы кёреди. «Не затла болурла?»,- деп,

Тюкенчиге: «Ма ол «соса сола» жазыулары болгъан шешаны берчигиз»,- дейди. Тюкенчи уа, анга тюрслеп къарап: «Агъачданмы чыкъгъанса, ол «Кока-колады», -деп, шешаны узатады. Нурият а: «Манга не башхалыгъы барды, суусабымы къандырса болду»,- деп, шешаны да алып, тюкенден чыгъады.

Тарыгъыу     

Ингирде Нуриятны эгечи ишден келип, экиси да ауузланадыла. Сора балконнга чыгъып, хапарлашадыла. «Къайынларынг бла жарашып турамыса?» - деп сорады эгечи. «Биргебизге къайын атам турады. Бек къызгъанчды. Хуржунундан сом чыгъаргъандан эсе, ёлсе сюеди. Юйге не сапын, не порошок алмаз. Сора быстырларын манга жууаргъа атар да кетер. Тёзе кетгенме да, бир кюн а биягъы кёнчеклерин машинкагъа атып тургъанын кёргенимде, «Порошок ал да, жууарма», -деп жазып, къагъытны уа кийимлерини юсюне салып кетгенме», - деп хапарлагъанды Нурият.