Къарыусузланы, жарлы жашагъанланы да эсге алайыкъ

Халкъда бир-бирге эс буруу, сый этиу эрттеледен келген тёреди. Пандемиягъа дери да ёлген адамны элли эки кюнню межгитледе этейик деп тургъандыла. Алай эфендиле бирлеге барып, юйлеринде окъуп, башхалагъа  уа  жангы жорукъгъа сыйыныгъыз, межгитде окъулургъа керекди   деселе, къыйынды  ангылагъан. Бу редакциягъа келген письмода да ачыкъ кёрюнюп турады. Бизни окъуучубузну адамы пандемия башланнгынчы ауушхан эди, алай ол заманда окъуна  бирлени юйлерине барып, башхалагъа уа бармай – бу къатышлыкъ жюреклени ачытханды. Тынгылы окъуюкъ  письмону:

«Жюрегимде болгъан къыйынлыкъны адамгъа айтып, аны да инжилтиучюледен тюйюлме. Не ауур кезиуде  да бар жарсыуларымы ичимде кечиндирирге кюрешеме. Бу затны жазар ючюн, кёп сагъыш этгенме. Алгъадан окъуна айтыргъа сюеме,  ангылагъанла сау болсунла! Алыкъа башларындан  сынамагъанла мени къабыма киралмазгъа да болурла…

Газетибизде дин тёрелени, анда болургъа тийишли жорукъланы юслеринден оюмла, сагъышла басмаланнганлай турадыла. Алай халкъ бла дин ахлула бир акъылгъа алыкъа келмегендиле. Бир инсанны да не аманлар, не сёгер  акъылым жокъду. Алты айны ичинде бизни  юйюрге къайтып-къайтып бушуу сынаргъа тюшгенди. Ангылагъан болурсуз, юйге дин ахлуланы бир ненча кере чакъырыргъа тюшгенди. Сау болсунла, келип жумушубузну тынгылы этгенле.

Алай аланы бир бирлери бла жарашып жюрюмегенлери уа  жюрегибизни иги да къыйнагъанды. Ким да элинде, жеринде жюрюген адетни, тёрени этеди. Мен да, халкъдан бири эсем, андан айырылмазгъа сюеме. Ким биледи, атабыз-анабыз сау болсала, ала да этер эдиле тийишли оноу, айтыр эдиле былай болсун  деп. Не айтыргъа сюеме? Дин ахлула бир  жол келе да, экинчи жол келмей, бирде болмачы сылтаула къурай, сёзлеринде турмай  жарсытханларыды.

Барысын да санап турургъа сюймейме. Алай бир кере болгъанын айтмай а болалмайма. Бизни  юйде зикир окъутургъа керек эди. Алгъадан окъуна келирге тийишли адамлагъа билдирилген эди. Жаш-къушлагъа ышанып къоймай, тукъумубузну таматасы окъуна баргъанды  алларына.

Ол кюн да жетди  дин ахлула юйге келир заман да. Алай а ол кезиуде  мен сынагъанны бир инсан да сынамасын. Атабызны тенглери зикир окъургъа хазыр болуп келдиле, болсада алагъа башчы боллукъ да жокъ, иймам да жокъ… Да ёмюрлерин бу ишни юсюнде ётдюргенлеге жарагъан эсе бизге келирге, жаш иймамчыкъгъа уа нек жарамады? Огъесе,  эр кишича,  айтхан сёзюнде тургъан айыпхамы санала башлагъанды?..

Ма алай бла къартла юйюбюзде эрттенден ингирге дери олтурдула, зикир да окъулмады. Экинчи кюн а тюз аллай жумуш бизни тийре къоншубузда боллукъ эди. Мен бу юйюрге къаллай  бир ыразы эсем да, къадар алагъа аллай бир игилик берсин. Аланы къолларындан келлик эди Къабарты-Малкъардан угъай, башха республикадан окъуна дин ахлуланы чакъырыргъа. Ала бизни юйюрню намысын этип, жюрегибизни къыйнаргъа сюймей, орам хапарлагъа да тынгыламай, зикир окъугъуз деп къаты сюелмегендиле. Аланы алай нек этгенлерин ангылап, ыспас этгенле да кёп болгъандыла.

Алай а бир кесекден элибизде зикир юйледе окъулгъаны эшитиле башлады. Кёп юйюрлени жюреклери сыннганды бу зат ючюн. Мен бир тюрлю адетге, сёзге, не билейим, тёреге угъай деп къаты болуучуладан тюйюлме. Ма  сени юсюнгде тохтатабыз, хар кимге да бирча этебиз деп тюз ангылата билселе, айтханларына кертичи болсала, бизни боюнубуз къылдан иничке эди. Алай элде экили неда юч тюрлю болуу не шериатха, не адамлыкъгъа келишмеген затды. Ол мени кеси оюмумду.

Эрттеден бери да юйледе окъула келгенди зикир. Межгитде окъулса да игиди, угъай демейме. Жаланда Аллахны да, адамны да аллында тенглик эм тюзлюк болурун излейме».

Тенглик, керти да, болургъа керекди. Бир элде жашагъанла бир бирлерини жюреклерин сакъларгъа борчлудула. Хау, жангы жорукъ жашаугъа кирсе, аламат боллукъду. Межгитге битеу садакъала жыйылсала, элде къарыусузлагъа болушхан тынчыракъды. Алай жорукъ бир эсе, анга бирча бойсунургъа  тийишлиди.