Насийхат сёзлерин бюгюн да унутмайбыз

Устаз сабийни биринчи харфланы таныргъа, жаза, окъуй билирге юйретгенгени бла бирге, аны билим алыргъа талпындырса,ол таза да иги устазды дерге боллукъду. Ма мени да болгъанды аллай устазым - Боллуланы Ахматны къызы Аминат.

Бюгюнча эсимдеди биринчи школгъа баргъан заманым. Орамда кесим тенглеримден бир жылгъа гитче эдим. Ала школгъа тебиреселе, мен да,  талай китап алып, барып, школну атлауучларында олтуруп, ала дерсден чыкъынчы бир затла  жазаргъа кюрешгенме. Ол кезиуде Тёбен Чегем элни школуну таматасы, мени атам бла экиге айланган Габоланы Кёккёзню жашы Владимир (жаннетли болсун), мени тышында олтуруп кёрсе, ышара, къатыма келир эди да, бирде ариу айтып, айтханын этмесем а ачыуланып, юйге ашырыр эди.

 Бир кюн а кесини отоуунда стол артына олтуртуп, къолума бир омакъ ариу къалам да берип, чыгъып кетеди. Кесими уллу иш этген сунуп, кёп олтурама. Экинчи,  ючюнчю кюн да,келип, аны шинтигине сормай олтуруп окъуна башлайма. Эрикген болур эди, кюнлени биринде къолумдан тутуп, тохтамазлыгъымы кёрюп, дерс бара тургъанлай классха кийрип, тийремден сабийлени ортасына олтуртуп, Аминат Ахматовнагъа: "Бир кёр, болалса жюрюсюн, болалмаса уа -  кетер», - деп кетеди. Ол кюн мени къууанчымы чеги жокъ эди.  Ол кюнден башлап мен школчу болгъан эдим.

 Аминат Ахматовна элде кёплеге жол кёргюзтген, намыслы, огъурлу, бет жарыкълы тыширыу, намысха-сыйгъа уллу эс бургъан, тюз ниетли, адепли адам эди. Мен аны эсиме келтирмеген кюн оза болмаз..Биргеме окъугъанла бла да терк-терк сёлеше, тюбей туруучубуз да, хар аллай кезиуде да сюйген устазыбызны эсге ала, сагъына, айтханын, этгенин да унутмай турабыз.

Анга хурметибиз къаллай уллу болгъанына шагъатха жаланда бир шартны кенлтирсем да тамам сунама. Бир кече биргеме окъугъан Татчаланы Асхат телефон бла манга сёлешеди: «Разият, мен бусагъатда ким бла олтуруп тургъанымы билсенг, не сюйсенг, аны  алама», - дейди. Жукъу арамда хар затны керегича ангылагъынчы: «Не сагъыш этсенг да, эсинге келтиряллыкъ тюйюлсе. Мен Аминат Ахматовнаны юйюню къаты бла  бара эдим да,  кеч болгъанына да къарамай, къаты бла озуп кеталмай, анга  къайытханма», - дейди.  «Кече ортасында нек къыйнадынг аны да»,- дегенимлей,  Аминат Ахматовна телефонну Асхатдан алады да: "Разият, къыйнагъан угъай да, аны бусагъатда манга келгенине мен къаллай бир къууаннганымы айтып ангылаталлыкъ тюйюлме, Мен сизни барыгъызны да къалай сюйгеними билесе да", - деп, ассыры  къууангандан, жилягъан иш да этип , бир талай заман хапарлашдыкъ.

Аминат Хочуланы Рамазан бла бирге аламат юйюр да къурагъан эди. Сабийлерини хар бирине бийик билим да берип, жашауну  уллу жолуна чыгъаргъандыла.

Ол  сыфатын тас этмей,тюрленмей бир тап тура эди.  Анга къууанчынгы, жарсыуунгу да айтыргъа тынч болуучу эди. Адамгъа болушургъа, аны жапсарыргъа да хазыр болуп турур эди. Мени анам ауушханда, Аминат бла арабыз узакъ, башха-башха элледе жашаучу эдик. Анга да къарамай, автобус бла Биринчи Чегемден, Тёбен Чегемге  талай кюнню келип, мени жюрегими жапсарып, "Сени къыйналгъанынг кёз аллыма келип юйде олтуруп туралмайма", - дей эди. Аллай кюнюнгде къатынгда болгъанны къалай унутады адам, унутмагъанма.

Кимге да уллу кёллю болмаучу эди. Къайда болсагъыз да, не ишде ишлесегиз да, ариу таулу адет-тёрени тутаргъа борчлусуз, деп къатларгъа да бек сюйючю эди. Аны огъурлу ишлерин, насийхат сёзлерин бюгюн да унутмайбыз.

Алайды да, бюгюн кесими биринчи устазымы эсге сала ,аны огъурлулугъун, намыслылыгъын, кимге да ариу кёзден къарай билгенин кёз аллыма келтиреме. Жатхан жери жумушакъ болсун ,деп тилейме уллу Аллахдан.

Аминат жашаудан замансыз кетген эсе да, аны ариу сабийлери туудукълары къалгъандыла,ол жашаялмагъан  ёмюрню Аллах алагъа берсин!