Сейирлик жылла

Алгъаракълада дуниясын алышды бек сюйген устазым Кючмезланы Валентина Алимурзаевна, огъурлу ахшы адам.
Мен Герпегежни орта школун бошагъанма, 1961 жылда биринчи классха баргъанма. Ол заманда устазла жетише болмаз эдиле. Ала терк-терк алышына тургъандыла. Бирде уа сабийлени окъутургъа адам табылмай да къала эди.

Андан болур эди, биз ючюнчю классха ётгенде, хазна окъуй, жаза да билмегенибиз. Сора бизге устаз болуп Валентина Алимурзаевна келеди. Окъугъаныбызгъа, жазгъаныбызгъа да бек сейир этеди. Бизни къолгъа алады да, окъутуп тебирейди. Дерслерибиз бошалгъандан сора да, ингирге дери юйге жибермей тутхан заманлары болгъанды.

Къайтарып окъутуп, жаздырып кёп кюрешгенди. Юйге берген дерслерин да школда этдиртип тургъанды. Окъуугъа кёл салмагъан неда къылыкъсыз, хыпыяр сабийлени тюз жолгъа салыргъа кёп къыйын къоратханды.

Эки жылдан сора жазгъан, окъугъан да эркин эте башлайбыз. Дагъыда ол бизни китапханагъа элтип, окъурча китапла алады. Манга Даниэль Дефону «Робинзон Крузо» китабын бергени эсимдеди. Хар кюнден а къалайына дери окъугъаныбызны, аны магъанасын соруп да тургъанды.

Ол заманда библиотеканы таматасы Жаболаны Абдулла Шохаевич эди. Уллу киши, огъурлу адам. Биз сабийле суратлары болгъан китапланы алыргъа сюе эдик. Бютюнда жаныуар суратлары болгъанланы. Окъуй турмай, алагъа къарап, экинчи кюн къайтарып келсек, жанында олтуртуп, ол да хапарын сора эди. Андан сора алгъан китапны окъумай къоймагъанма.

Тамата класслагъа ётгенимде уа, Валентина Алимурзаевна бизни орус тилден бла литературадан окъутады. Орус тилни жашырынлыкъларын, белгили жазыучула  А.С. Пушкин, М.Ю. Лермонтов, Л.Н. Толстой, А.П. Чехов эм башхаларыны чыгъармалары бла шагъырей этгенди, алагъа сюймеклик ачдыргъанды. Биз аны биринчи классы эдик. Аны ючюн, школну бошап кетгинчи, башха предметледен окъуна, къалай окъугъаныбызгъа къарагъанлай тургъанды.

Сейир, ариу жылла, школ жылла. Терк окъуна къанат къагъып учдула да кетдиле. Школну бошагъан хар къыз, жаш бирер жолну сайладыла.

Аскерге кетдим. Эки жылдан къайтып келгенимде, Валентина Алимурзаевна Бабугентге эрге чыгъып тура эди. Ишин а къоймагъанды, анда элде школда завуч болуп ишлегенди. Анабыз: «Бар, устазынгы да бир кёрюп кел», – деп жибереди да, ишлеген жерине барама. Мени кёргенде, къаллай бир къууаннган эди ол. Андан сора, Бабугентге барсам, аны юйюне къайта тургъанма. Устазны къууанчы, жарсыуу да аны окъуучуларындады.

Бу сурат а школубузну аллында 1964 жылда алыннганды. Ол заманда тёртюнчю классха бара эдим. Устазыбызны тёгерегине басынып тюшгенбиз. Къызла, жашла да битеу онбир болгъанбыз. Аладан да бир къаууму кетгендиле дуниядан.

Османланы Хыйса.
Поделиться: