Устазлыкъны жолунда барыу - насыпды

Дунияда кёп инсанла бардыла, бирлери бла нени юсюнден ушакъ этерге билмейсе, башхала бла сёлешгенингден хайыр кёрмейсе. Бирде уа аллай сейир адамла тюбейдиле, тенгиз кибик теренле, ачыкъ жюреклиле. Ала бла ушакъ этсенг, сейир боласа, хар сёзлери да жюрекге балхам боладыла. Аллай инсан устаз болса уа, ол окъуучугъа керти байлыкъды. Тюз айтылады устаз болгъан ол да бир энчи фахмуладан бириди, деп. Аллай таза жюреги бла бу ишни сюйгенледенди Аппайланы Мустафаны къызы Ларисаы.

 Кёпле аны фахмулу поэтнича, журналистнича, Мечиланы Кязим атлы  фондну директоруча таныйдыла. Алгъаракълада «Кюн суулада суратла» деген  назму китабы да басмаланнгады.

 Бизни тёлюге уа аны  педагогнуча таныргъа насып болгъанды. Бир жол анга тюбегенимде:«Бюгюнлюкде устаз болуп ишлерге амалым болмагъанлыкъгъа,  кесими не заманда да устазгъа санагъанма. Педагогика колледжде тюрлениуле ючюн, малкъар тил бла адабият бёлюм жабылып, сабийлени окъутургъа онгум болмагъанын ангылагъан кюнюмде мен ёлген этгенме»,- деген сёзлери эсимде къалгъандыла. Ол хар дерсде да студентлеге: «Билимсиз, врач бир адамны санын сакъат этгенликге, осал устаз сау классны жанларын сакъат этерге боллукъду»,-дей эди. Сабийлеге устаз уллу сюймеклиги бла, таза жюреги бла барыргъа керегин чертгенлей тургъанды. Кеси да ол жоругъун бир заманда да бузмагъанды.

Аны тилини ариулугъуна, байлыгъына, сабийлеге сюймеклигине сукъланырчады. 2005-2015 жылланы Лариса Мустафаевна Къабарты-Малкъар къырал университетини Педагогика колледжинде малкъар адабиятдан окъутуп тургъанды. Аны хар дерси да студентлеге байрам кибик бола эди десем, жангылмам.

Ол хар таулу сабийге, окъууну бошап кетгинчи, экинчи ана болуп тургъаны ючюн хар бири да ыспас этедиле. Соруулары, жюрек къыйынлары болгъанла барысы да анга келе эдиле. Хар бирине да сёзю бла, амалы бла да угъай демегенди ол.

 Педагогикагъа, адабиятыбызгъа сюймекликни студентлерини жюреклерине асыры сингдиргенден, бюгюнлюкде ол тёлюню барысы да башха ызгъа кёчмегенлей, устазлыкъ, малкъар тил бла байламлы жерледе ишлейдиле. Ол а керти да бийик жетишимди устазгъа.

Булунгу таулу эллени эм ариу, къаяла къуршалагъан жерлеринден бириди, Лариса да анда туугъанды, ёсгенди. Юч къарындашны эгечиди. Анасы Баштакъланы Хаджи-Муратны къызы Фатимат школда элли беш жылдан аслам малкъар тилден бла адабиятдан окъутхан, терен билимли, кёп сабийни тюз жолгъа салгъан устазды. Юйюрде Лариса эм гитче болгъаны ючюн, аны биргесине школгъа, устазла тургъан кабинетге да элтирге тюше эди. Жашаууну ол кезиуюн эсгере: «Манга устазны даражасы не заманда да бийик  болгъанды. Анам да алай ёсдюргенди, уллугъа, гитчеге да намыс берирге керекди деп. Сабий заманымда устазла журналланы алып, классларына барсала, алагъа къарап сукъланнган эте этим, кесими да журналны алып, сабийлеге билим берип, белгиле салыргъа асыры сюйгенден»,- дейди ол.

Аны жашауунуда анасындан сора, бу усталыкъгъа сюймеклик салгъан биринчи устазы Атаккуланы Аминат болгъанды. Окъуучуларын жыйып хар жылдан лд Чегем сууну боюнуна элте эди. Алай бла табийгъатны жай, кюз, къыш, жаз башы къалай келгенлерин кёргюзтюп, туугъан жерлерини къаллай ариу тюрсюнлю бла бай болгъаны бла шагъырейлендиргенди. «Къудуретни тамашалыгъын, кечеги кёкню кёз къакъмазча ариу жарытхан жулдузларын туугъан элимде болмаса, кёрмегенме. Бир жол да устазым  табийгъатха къараргъа элтгенинде, тереклени арасында бирини чапыракълары битмегенине жарсыгъаным эсимдеди. Жайда да чапыракъсыз тургъанды жарлы, баям, муну анасы болмаз деп, сагъыш этген эдим. Айтырым, табийгъатны жюреги бла кёре билмеген  устаз да, поэт да болмайды»,-дейди Лариса.

Баргъаны боллукъду.